Het verhaal van Angelina

Het gaat goed met me!

Ik krijg een telefoontje van Angelina: “Mag ik nog een keertje langskomen? Er is zoveel gebeurd. Het hoeft niet lang te duren…” Ik zie haar meteen weer voor me: volslank, wat verlegen en met een warme glimlach. Een alleenstaande moeder met opgroeiende kinderen, een baan én een studie.

Een halfjaar geleden sprak ik haar voor het laatst. Ze liep toen stage bij een peuterspeelzaal. Er waren opmerkingen over haar werk en er was weinig waardering. Althans, zo voelde Angelina dat. Ze werd steeds onzekerder. Ze was de enige medewerkster met een ‘kleurtje’ en blonk niet uit in taal. Toch wilde ze beslist haar diploma halen. Thuis had ze zorgen over haar oudste zoon. Een puber, die voor zijn vriendinnetje zijn school verwaarloosde.

Zelfvertrouwen, opluchting en ontspanning

We maakten een afspraak. Toen ze binnenkwam zei ze: “Het gaat goed met me! Weet je nog dat we het er vaak over hadden dat je andere mensen niet kunt veranderen? Dat je zelf wat moet doen als je wilt dat het anders gaat? Ik werd ziek van mijn werk op die peuterspeelzaal. En ik wilde niet al mijn zelfvertrouwen kwijtraken. Daar hebben we samen niet voor niets zo hard aan gewerkt. Ik besloot om er weg te gaan. Dat was zo’n opluchting! Ook vroeg ik de vader van mijn kinderen om meer geld en dat kreeg ik. Ik ging naar mijn school en kreeg studie-uitstel. Nu heb ik een baan bij een andere peuterspeelzaal, met een grote kans dat ik kan blijven. Ik ben zo blij! Ik heb mijn studie weer opgepakt, maar doe de dingen relaxter. En wat betreft mijn zoon: op uw advies heb ik dat meisje in huis gehaald en geprobeerd om een band met haar te krijgen. Daardoor kon ik toen ook weer beter met mijn zoon praten. Het is nu uit mijn zijn vriendin. Hij was er kapot van, maar gelukkig praat hij er wel over. U hebt me zo vaak gesteund. Nu wil ik u ook vertellen dat het goed gaat.”